نقد تطبیقی "أحلام شهرزاد" اثر طه حسین و نمایشنامۀ "سرّ شهرزاد" اثر علی احمد باکثیر

میراث فرهنگی گذشته نقطۀ عطف بسیاری از داستان­های معاصر عربی به شمار می­رود که ادبا تحت تأثیر شرایط حاکم بر جامعه در آثار خویش بهره­ می­­گیرند تا از رهگذر آن، ضمن ایجاد ارتباط میان گذشته و حال به بیان غیرمستقیم اوضاع جامعۀ خویش بپردازند. یکی از شیوه­های بیان میراث فرهنگی گذشته بهره­گیری از تکنیک اشتراک عینی است. جستار پیش ­روی با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی رمان أحلام شهرزاد اثر طه حسین و نمایشنامۀ سرّ شهرزاد اثر علی احمد باکثیر براساس مؤلفه­های اشتراک عینی می­پردازد. یافته­های تحقیق حاکی از آن است که ادیبان مذکور به‌منظور تصویرسازی اجتماعی به این شگرد ادبی تکنیک گرایش پیدا کردند و با کاربست آن در فضای داستانی خویش به‌طور غیرمستقیم از آرمان‌شهر و آزادی اجتماعی در وطن عربی سخن به میان می­آورند و با دخالت دادن شخصیت شهرزاد، آن را معادل خویش و طلایه­دار نهضت رنسانس فکری در عصر خود معرفی می­کنند .